Theo

Elliot is 8, dus ik moet er snel van profiteren om nog iets van Zonen 09 te maken, want de maatjes gaan maar tot 128.

Het werd deze Theo. Het was de bedoeling om er eentje met lange mouwen te maken, maar ik kwam net een ietsiepietsie stukje stof te kort. Dus werd het een versie met korte mouwtjes.

Ik ben niet zo tevreden over de combinatie van de stofjes. Het had wat meer pit mogen hebben, vind ik. De driehoekjes zijn ook groter dan de bedoeling was, maar dat op zich stoort me minder.

Het patroon zit heel goed in elkaar en laat veel ruimte voor leuke details.

Toch vind ik het redelijk veel werk, zeker als je regelmatig een hemdje wil maken. Ik denk dus dat Gingerbread hier net iets sneller boven zal worden gehaald.

Ottolenghi

Als ik niet al getrouwd was, dan trouwde ik met Yotam Ottolenghi. Ik ben niet gelovig, maar dit is mijn God. Met een hele grote G. Sinds ik uit zijn boeken kook, sla ik geen enkel ander kookboek meer open.

Mijn favoriet van zijn ondertussen vier succesvolle boeken is Plenty, vol met vegetarische gerechten. Want als het echt niet moet, heb ik liever geen dood beest op mijn bord. En dit boek maakt het heel gemakkelijk om lekker eten zonder vlees op tafel te toveren. Sinds vorige week ligt ook Plenty More in de boekenwinkel, voor nog meer vegetarisch kookplezier.

De combinaties waaraan deze man zich waagt, zijn onvoorstelbaar. En toch ligt er elke keer pure magie op je bord.

Neem nu dit gerecht: krielaardappeltjes met pesto, munt, erwten en kwarteleitjes. Daar krijg je echt geen genoeg van. Zie dat eens blinken!

  

Een andere topper is de bloemkoolbeignet. In combinatie met het yoghurtsausje uit hetzelfde recept is dit genieten tot de laatste hap! Je bakt ze als hamburgers en steekt ze gewoon tussen een pitabroodje. Weet wel dat kinderen dat snel door hebben, dat je groenten tussen hun lekker broodje hebt gemoffeld.

Pittabroodje met bloemkoolbeignets en een fris yoghurt-limoensausje

Ricottabeignets met salieboter. En waarom heb ik steeds het 
gevoel dat deze foto op zijn kop staat?

De bewuste bloemkoolbeignets met een slaatje van asperges, Manouri, gegrilde courgette, gekonfijte kerstomaatjes en rucola. Waarop iedereen zegt: "Eikes, bloemkool!" en dan toch stomverbaasd zijn buikje rond eet.

De overvolle groentetaart

Work in progress: de Overvolle Groentetaart, overvol met gegrilde paprika, aubergine, courgette, feta, ricotta en verse tijm. Overvol en overlekker. Een gerecht dat hier regelmatig op tafel wordt gezet.

Zandkoekjes met kardemom en een pistachekorst.

Wijn - om tijdens het eten iets te lezen te hebben

Soep van spinazie en waterkers, met kruidige ovengroenten in.

Ordinaire spaghetti voor moeilijke kinderen

Een origineel nagerecht: watermeloen, feta, rode ui, basilicum, olijfolie en lekker veel peper.

En het straffe is dat die gerechten altijd lukken. Nooit stellen ze teleur.

Ik at in juni in zijn restaurant in Londen, en binnenkort krijg ik die eer nog eens. Goedkoop is het niet, maar wel meer dan de moeite waard.

Ottolenghi for president!

Vive la rentrée!

... gelijk de Fransen dat zo mooi zeggen.

En een feest dat dat was! Na 2 maanden lang evenveel kinderen in mijn kielzog te hebben gesleept, was ik maar wat blij ze vanmorgen aan de juf te kunnen overhandigen. Om dan zodra ik thuiskwam te beginnen aftellen naar die laatste schoolbel. Moeders, ze zitten toch raar in mekaar!

Voor hun schooluitzet had ik deze vakantie weer grootse plannen. Maar uiteindelijk is de slotsom één turnzak en twee snel in elkaar gestoken pennenzakjes. Volgend jaar beter.

De pennenzakjes maakte ik volgens de handleiding van Oon, met toile cirée van Petit Pan.

De turnzak maakte ik uit de katoenen versie met hetzelfde motief, gecombineerd met een sterrenstofje van het Stoffenspektakel, en ik flockte er 's zoons naam op. Ik schat de kans dat hij voor één keer eens met zijn eigen turnzak naar huis komt hiermee iets groter in. Maar garanties kan hij niet geven.

De dochter krijgt er ook nog zo eentje, zij het na de deadline van 1 september.

Ik ging uit dezelfde toile cirée ook nog zwemzakjes maken, maar dat was buiten de Shoe Discount gerekend. Ik trok er met mijn kinders naartoe om turnpantoffeltjes te kopen, en toen viel het oog van de zoon op deze zwemzak.

Ja lap, 't is begonnen. Ik heb niets meer in de pap te brokken. Want kinderen willen op een bepaald moment gewoon cool zijn. En met zo'n zwemzak uit toile cirée van Petit Pan scoor je hoogstens bij de juffen. Dus ging moeder door de knieën.

En daar stond ze dan, mijn 6-jarige ... Kleutertje af. Zo klein op zo'n grote speelplaats.

Gelukkig was er haar grote broer om zo af en toe haar handje vast te houden en haar te beschermen tegen al dat grote-kindergeweld.

Na school zakte ze uitgeput neer voor de televisie. Dat mocht nu wel, want ze had 'ik' en 'rik' geleerd en dat is toch niet niks.

Ze worden zo snel groot, meneer ...