zondag 28 december 2014

Het geschenk waar ik 8 jaar aan werkte

Al van toen Elliot heel klein was hield ik een dagboek bij. Geen dagboek waar ik mijn diepste zielenroerselen in neerpende, maar eerder een soort van 'logboek'. Ik noteerde er alle nieuwe mijlpalen van mijn kinderen in: de eerste woordjes, de eerste tandjes, de eerste stapjes, kleine anekdotes ... En stilaan kwamen er ook kleine gesprekjes in te staan. Grappige uitspraken of grote kleine levensvragen.

Iedere moeder kan je vertellen wanneer haar kind zijn eerste stapjes zette. Maar alle andere kleine dingen, die vergeet je. Daarom noteerde ik ze, voor later. En ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan! Onlangs las ik het nog eens helemaal door, en de tranen rolden over mijn wangen van het lachen. Verschillende keren riep ik mijn man: "Hoor eens, hoe grappig!" En iedere keer moesten we zo hard lachen, alsof het de eerste keer was dat we het hoorden.

Vierenvijftig bladzijden telt het dagboek nu al. Er staan een paar fotootjes in, maar niet veel. De laatste jaren wordt het ook aangevuld met verslagjes van oudercontacten.

Het Grote Plan is om het later, wanneer mijn kinderen volwassen zijn of het eerste kleinkind wordt geboren, te laten afdrukken en aan mijn kinderen cadeau te doen.

En toen bracht mijn schoonzus me op een schitterend idee, zonder dat ze het zelf besefte. Toen het digitale dagboek nog niet zo lijvig en zwaar was, stuurde ik het haar regelmatig door. Ze vond het zo leuk om erin te lezen. Maar de laatste jaren kwam dat er niet meer van. Ze vroeg er een paar maanden geleden dus nog eens naar. En toen kwam ik op het idee om het te laten afdrukken en met kerst cadeau te doen.

Ik stuurde het pdf-bestand naar een professionele drukker. Dat was een behoorlijk duur grapje, maar het resultaat was het leukste geschenk dat ik ooit gaf.


Ik had wat meer aan de lay-out en vooral de cover willen werken, maar dat is door tijdsgebrek niet meer gelukt.




De kinderen tekenden ook nog op porselein met een speciale stift. De bordjes en het kopje gingen een halfuurtje de oven in op 160 °C en konden toen worden ingepakt.



Fijne feestdagen iedereen!

10 opmerkingen:

  1. Oh! Wat een zalig idee en dito cadeau!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moh, zo tof! Ik schrijf zelf ook boeken voor mijn twee dochters, is leuk voor later denk ik altijd maar. En dat tekenen op porselein ga ik onthouden, heel leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig cadeau! En wat een discipline om dat bij te houden zeg!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow! Ik schrijf zelf ook brieven aan mijn kinders met als bedoeling dit later als ze trouwen of gaan samenwonen als cadeau te geven! Heel leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kletsmoe, herkenbaar! Mijn oudste zoon zei dat op een bepaald moment ook! En wauw, leuk idee maar je moet wel volharden in het opschrijven he!

    BeantwoordenVerwijderen

Penny for your thoughts!